Οξύς διαχωρισμός της αορτής: Θεραπεία - Χειρουργική αντιμετώπιση

Σκοπός της θεραπευτικής αντιμετώπισης είναι η ταχεία πτώση της αρτηριακής πίεσης με φάρμακα όπως το νιτροπρωσσικό νάτριο. Έχει βρεθεί ότι με τον τρόπο αυτό καθυστερεί η επέκταση του διαχωρισμού της αορτής. Ορισμένες επιλεγμένες περιπτώσεις είναι δυνατόν να χειρουργηθούν (κυρίως όταν συμμετέχει η ανιούσα αορτή). Τονίζεται, όμως, ότι η χειρουργική θνητότητα είναι πολύ μεγάλη. Για όσους επιβιώσουν απαιτείται μόνιμος έλεγχος της υπέρτασης με συνδυασμούς αντιυπερτασικών φαρμάκων, ενώ δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο επανεγχειρήσεων.

Ο βασικός σκοπός της χειρουργικής αντιμετώπισης του οξέος διαχωρισμού της αορτής είναι αφενός να αποτραπεί η ρήξη του ψευδούς αυλού και αφετέρου να αποκατασταθεί η φυσική ροή του αίματος σε περιοχές οι οποίες αποκλείσθηκαν μετά το διαχωρισμό.

Η χειρουργική τεχνική που ακολουθείται εξαρτάται από τον τύπο του διαχωρισμού και τις συνυπάρχουσες επιπλοκές, όπως π.χ. την παρουσία ανεπάρκειας της αορτικής βαλβίδας, τη συμμετοχή των μεγάλων αγγείων του αορτικού τόξου κ.ά. Όταν ο διαχωρισμός καταλαμβάνει πολλά τμήματα της αορτής, τότε εκτέμνονται αρχικά τα περισσότερο επικίνδυνα για ρήξη τμήματα, ενώ τα υπόλοιπα εκτέμνονται σε απώτερο χρόνο, 6-12 εβδομάδες μετά την πρώτη εγχείρηση