Κύηση της καρδιοπαθούς

Ο φυσιολογικός τοκετός δια μέσου του τραχήλου είναι εκείνος με το μικρότερο φορτίο για την κυκλοφορία. Συνιστάται να εφαρμόζεται εμβρυουλκία εξόδου στην κατάλληλη φάση του τοκετού.

Πρέπει να αποφεύγεται η εργομητρίνη καθώς αυξάνει την πίεση και το μεταφόρτιο της αριστερής κοιλίας ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί οξυτοκίνη. Όταν υπάρχει μαιευτική ένδειξη μπορεί να γίνει καισαρική τομή.

Η μόνη σαφής ένδειξη καισαρικής από καρδιολογική σκοπιά είναι η ισθμική στένωση αορτής λόγω του κινδύνου ρήξης εγκεφαλικών ανευρυσμάτων κατά την ώρα των ωδίνων.

Στένωση μιτροειδούς και εγκυμοσύνη

Αν υπάρχει σοβαρού βαθμού αμιγής στένωση μιτροειδούς μπορεί να γίνει βαλβιδοτομή ως τον όγδοο μήνα.

Ενδείξεις είναι δύσπνοια που ανθίσταται στην αγωγή, πνευμονικό οίδημα, επίμονη αιμόπτυση και ακόμη έστω και ασυμπτωματική σοβαρή στένωση μιτροειδούς με πνευμονική υπέρταση.

Εγχείρηση με ανοικτή καρδιά μπορεί να γίνει χωρίς κίνδυνο για την μητέρα, ενώ υπάρχει κίνδυνος αποβολής για το έμβρυο και συνίσταται να γίνει μετά την οργανογένεση.

Επιπλοκές

Αντιμετωπίζεται όπως και στις μη εγκύους υποχρεωτικά μέσα σε νοσοκομείο. Όμως, τα φάρμακα πρέπει να αποφεύγονται όσο γίνεται σε μία έγκυο. Καλύτερα είναι η έγκυος να παρακολουθείται στενά ώστε να αντιμετωπιστεί έγκαιρα οποιαδήποτε επιπλοκή.

Θρομβοεμβολικά επεισόδια και εγκυμοσύνη

Το ενδεχόμενο μιας αρτηριακής ή πνευμονικής εμβολής είναι πάντοτε επίφοβο με αυξημένο κίνδυνο θρομβοφλεβίτιδας στα κάτω άκρα.

Η πνευμονική εμβολή μπορεί να εκλύσει οξύ πνευμονικό οίδημα.

Σε πνευμονική εμβολή, τεχνητές προσθετικές βαλβίδες και κολπική μαρμαρυγή συνίσταται αντιπηκτική αγωγή.

Σε οξείες φάσεις δίνεται ηπαρίνη η οποία διακόπτεται με την έναρξη του τοκετού και ξαναρχίζει μετά από 24 ώρες.

Αν είχαν συνεχιστεί τα κουμαρινικά ως την έναρξη του τοκετού, χορηγείται βιταμίνη Κ.

Τα αντιπηκτικά από το στόμα εκκρίνονται στο μητρικό γάλα και για αυτό δεν πρέπει να θηλάζουν τα παιδιά της γυναίκας που παίρνει αντιπηκτικά.

Υπέρταση και εγκυμοσύνη

Φυσιολογικά αλλά και σε ήπια υπέρταση, η πίεση πέφτει ελαφρά στο δεύτερο τρίμηνο της κύησης.

Ως υπέρταση στην κύηση χαρακτηρίζεται η αύξηση της πίεσης μεγαλύτερη κατά 30/15mmHg πάνω από την συνηθισμένη τιμή της γυναίκας ή πίεση μεγαλύτερη από 140/90mmHg.

Σε απλή υπέρταση εφαρμόζεται ανάλατη δίαιτα και ανάπαυση και αν αυτά δεν αρκούν κοινή αντιυπερτασική αγωγή.

Τοξιναιμία κύησης

Ήπια τοξιναιμία (προεκλαμψία)

Χαρακτηρίζεται από υπέρταση με πρωτεϊνουρία ή οίδημα ή και τα δύο.

Χορηγούνται διουρητικά και ηρεμιστικά και συνίσταται απόλυτη ανάπαυση στο αριστερό πλάι (ευνοεί την νεφρική κάθαρση).

Βαριά Τοξιναιμία

Υπάρχει πίεση μεγαλύτερη από 160/110 σε δύο διαδοχικές μετρήσεις που απέχουν πάνω από 6 ώρες ή το λεύκωμα των ούρων είναι περισσότερο από 5gr/24 ώρες ή συνυπάρχουν ολιγουρία ή πνευμονικό οίδημα ή εγκεφαλοπάθεια ή σπασμοί.

Οι σπασμοί πρέπει να κατασταλούν και να διατηρηθεί η διαστολική πίεση σε 90-100mmHg.

Υψηλότερη πίεση απειλεί εγκεφαλική αιμορραγία και χαμηλότερη απειλεί την ζωή του κυήματος.

Δραστικό φάρμακο είναι το θειικό μαγνήσιο που καταστέλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα και παραλύει τους περιφερικούς μυς.

Η τοξιναιμία συμβαίνει στα τελικά στάδια της κύησης. Μόλις σταθεροποιηθεί η κατάσταση συνιστάται να διενεργηθεί τοκετός.

Η εντατική αγωγή συνεχίζεται για 48 ώρες.

Μυοκαρδιοπάθεια κύησης

Μπορεί να εμφανισθεί εικόνα παρόμοια με εκείνη της συμφορητικής μυοκαρδιοπάθειας.

Η αγωγή είναι η ίδια όπως και στις άλλες μυοκαρδιοπάθειες και βοηθούν τα κορτικοστεροειδή.