Πνευμονική καρδιά

Ο όρος πνευμονική καρδιά αναφέρεται στην υπερτροφία και τελικά κάμψη της δεξιάς κοιλίας που είναι απότοκος πνευμονικής παρεγχυματικής ή αγγειακής βλάβης ή τέλος αγγειοσύσπασης από υποξαιμία.

Η πνευμονική υπέρταση αποτελεί τον κυριώτερο μηχανισμό πρόκλησης χρόνιας πνευμονικής καρδιάς.

Οι εκδηλώσεις της νόσου οφείλονται:

-στην αιτία της

-στην υπερτροφία της δεξιάς κοιλίας και

-στην δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια.

Αίτια

Οι συχνότερες αιτίες της είναι η χρόνια βρογχίτιδα και το πνευμονικό εμφύσημα.

Διάγνωση

Η χρόνια πνευμονική καρδιά εμφανίζεται νωρίτερα στη χρόνια βρογχίτιδα και αργότερα στο εμφύσημα.

Στις εκδηλώσεις της χρόνιας βρογχίτιδας κυριαρχούν ο παραγωγικός βήχας με πυώδη πτύελα, η κυάνωση, η ερυθραιμία και η δύσπνοια. Στις εκδηλώσεις του εμφυσήματος κυριαρχούν η δύσπνοια προσπαθείας, η ταχύπνοια και η εύκολη κόπωση. Κατά την αντικειμενική εξέταση στο χρόνιο βρογχιτικό άρρωστο παρατηρούνται αύξηση της διαμέτρου του θώρακα, τυμπανικότητα κατά την επίκρουση, διόγκωση των τραχηλικών φλεβών και εκπνευστικοί ρόγχοι στους πνεύμονες. Η πάθηση εξελίσσεται συνήθως με παροξύνσεις που οφείλονται κατά κανόνα σε υποτροπιάζουσες λοιμώξεις ή πνευμονικές εμβολές. Ιδίως στις υποτροπές μπορεί να συνυπάρχουν αρρυθμίες.

Η υπερτροφία της δεξιάς κοιλίας εκδηλώνεται με παραστερνική και επιγαστρική καρδιακή ώση καθώς και με μεγάλα κύματα a στο φλεβικό σφυγμό, ενδεικτικά της συμμετοχής του δεξιού κόλπου. Στο ηλεκτροκαρδιογράφημα παρατηρούνται σημεία δεξιάς υπερτροφίας και πνευμονικά P λόγω υπερτροφίας δεξιού κόλπου και ωρολογιακή στροφή.

Η δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια εκδηλώνεται με:

-καλπαστικό ρυθμό

-αύξηση της φλεβικής πίεσης

-διάταση του ήπατος με ή χωρίς ασκίτη

-οιδήματα με ή χωρίς ανασάρκα κατανομή και

-(ενδεχομένως) συλλογές σε ορογονικές κοιλότητες.

Η ακτινογραφία δείχνει τη διάταση της δεξιάς κοιλίας (μαζί με τα σημεία της πνευμονικής υπέρτασης και της πρωτοπαθούς πνευμονικής βλάβης).

Θεραπεία

Η θεραπεία είναι συνήθως συντηρητική.

Η αγωγή στρέφεται κατά της πρωτοπαθούς πνευμονικής βλάβης (αντιβίωση, βρογχοδιασταλτικά, κορτικοειδή και αν δεν υπάρχει καρδιακή ανεπάρκεια, ενυδάτωση) της πνευμονικής υπέρτασης (οξυγόνο, αντιπηκτικά) και της δεξιάς καρδιακής ανεπάρκειας.

Για την τελευταία εφαρμόζεται δίαιτα φτωχή σε νάτριο και νερό και δίνονται διουρητικά, ενώ η επίδραση της δακτυλίτιδας είναι συζητήσιμη.

Για την ανακούφιση ανθεκτικής συλλογής υγρών χρησιμοποιούνται και μηχανικά μέσα, όπως παρακεντήσεις κοιλοτήτων και εξωνεφρική κάθαρση.