Υποθυρεοειδισμός

Οι ορμόνες του θυρεοειδούς αδένα ρυθμίζουν την ταχύτητα με την οποία ο οργανισμός διεκπεραιώνει τις χημικές λειτουργίες, δηλαδή το μεταβολικό ρυθμό. Επιδρούν σε όλα τα όργανα και ιστούς βοηθώντας ουσιαστικά στη σύνθεση των πρωτεϊνών. Επίσης αυξάνουν την ποσότητα οξυγόνου που χρησιμοποιούν τα κύτταρα.

Ο υποθυρεοειδισμός χαρακτηρίζεται από ελαττωμένη έκκριση θυρεοειδικών ορμονών με πιο συχνή αιτία την χρόνια αυτοάνοσο θυρεοειδίτιδα(Hashimoto), ενώ άλλες πιο συχνές αιτίες είναι η ολική θυρεοειδεκτομή, η καταστροφή του αδένα μετά από ιώδιο, εξωτερική ακτινοβολία, η παρουσία όγκου (λέμφωμα) και φάρμακα όπως το λίθιο και η ιντερφερόνη. Δευτεροπαθής υποθυρεοειδισμός μπορεί να προκληθεί από βλάβες του υποθαλάμου και της υπόφυσης.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα του υποθυρεοειδισμού εγκαθίστανται σταδιακά και οφείλονται σε μια γενική επιβράδυνση των μεταβολικών λειτουργιών του οργανισμού

  • Κόπωση

  • Αύξηση βάρους από κατακράτηση υγρών

  • Ξηρό δέρμα και δυσανεξία στο κρύο
  • Κίτρινο δέρμα
  • Τραχύτητα ή απώλεια της τρίχας
  • Βραχνάδα
  • Βρογχοκήλη
  • Ελάττωση των αντανακλαστικών
  • Αταξία
  • Δυσκοιλιότητα
  • Αδυναμία συγκέντρωσης
  • Πνευματική και νοητική καθυστέρηση
  • Κατάθλιψη
  • Διαταραχές του κύκλου,υπογονιμότητα
  • Μυαλγίες
  • Υπερλιπιδαιμία
  • Βραδυκαρδία και υποθερμία
  • Μυξοίδημα από διήθηση των ιστών από υγρά

Διάγνωση

  • TSH

  • FT4

  • Θυρεοειδικά αυτοαντισώματα- αντιθυρεοειδική περοξειδάση και αντιθυρεοσφαιρινικά αυτοαντισώματα

Στο 95% των περιπτώσεων της νόσο του Hashimoto υπάρχουν θυρεοειδικά αυτοαντισώματα, ενώ όζοι δεν είναι σπάνιοι με ένα 5% πιθανότητα για καρκίνο. Η γρήγορη αύξηση του αδένα σημαίνει μάλλον λέμφωμα.

Η θεραπεία συνίσταται σε θεραπεία υποκατάστασης με λεβοθυροξίνης σε δόση που πρέπει να εξατομικεύεται.

Υποθυρεοειδισμός και καρδιά

Το μυξοίδημα προκαλεί άθροιση περικαρδιακού υγρού.

Επίσης με αύξηση της χοληστερόλης προκαλεί στεφανιαία νόσο που παραμένει συχνά ασυμπτωματική, μέχρις ότου αυξηθούν οι ανάγκες με την αποκατάσταση του ευθυρεοειδισμού.

Στο ηλεκτροκαρδιογράφημα μπορεί να υπάρχουν μεταβολές που θυμίζουν χρόνια περικαρδίτιδα, ελαφρά παράταση του PQ αλλά και του QT, ταπεινά επάρματα ORS και χαμηλά Τ.

Η χορήγηση φυσιολογικών δόσεων θυροξίνης σε μυξοίδημα μπορεί να έχει βαριές συνέπειες στην καρδιά.

Η αγωγή πρέπει να αρχίζει με θυροξίνη 0.05 mg/ημέρα και η δόση αυτή αυξάνεται κατά 0.05 mg/ημέρα με μεσοδιαστήματα μηνός.