Επίπτωση θεραπείας των νεοπλασμάτων στην καρδια και το μεσοθωράκιο

Καρδιοπάθεια εξ ακτινοβολίας

Πρωτοαναγνωρίσθηκε μετά από ακτινοθεραπεία για νόσο Hodgkin. Σε μερικούς από τους πρώιμους αρρώστους με νόσο Hodgkin που έλαβαν 8000 rads παρουσίασαν πρόβλημα από το περικάρδιο, το μυοκάρδιο και το ενδοκάρδιο. Η πιο συχνή εκδήλωση είναι η συλλογή περικαρδιακού υγρού. Ο μηχανισμός δεν είναι σαφής. Επίσης οι στεφανιαίες αρτηρίες υφίστανται συχνά τις συνέπειες της ακτινοβολίας με αποτέλεσμα να αναφέρονται πολλές περιπτώσεις στένωσης των στεφανιαίων αρτηριών σε πολύ νεαρά άτομα μετά από ακτινοθεραπεία, κυρίως ασθενείς με νόσο του Hodgkin.

Η δεύτερη πιο συχνή εκδήλωση της καρδιοπάθειας εξ ακτινοβολίας είναι η τοιχωματική ενδοκαρδιακή πάχυνση περισσότερο συχνά του δεξιού κόλπου και της δεξιάς κοιλίας, αλλά και τοπικά, επίσης στην αριστερή κοιλία.

Καρδιακές αιμορραγίες

Η θρομβοκυτοπενία, ιδίως αν είναι επιμένουσα, συχνά προκαλεί τακτικές επικαρδιακές, μυοκαρδιακές και τοιχωματικές ενδοκαρδιακές αιμορραγίες. Αν οι αιμορραγίες εντοπίζονται στον αγωγό ιστό, μπορεί να προκαλέσουν διαφόρους βαθμούς κολποκοιλιακού αποκλεισμού ή αρρυθμίες.

Καρδιακή λοίμωξη

Οι συχνές καρδιακές λοιμώξεις σε ασθενείς με καρκίνο οδηγούν σε τοιχωματικά μυοκαρδιακά, ενδοκαρδιακά και επικαρδιακά αποστήματα, κυρίως σε αρρώστους με παρατεταμένη λευκοπενία. Ασθενείς έχοντες υποβληθεί σε ανεπιτυχή μεταμόσχευση μυελού οστών είναι επιρρεπείς σε τέτοιες λοιμώξεις, οι οποίες συνήθως προκαλούνται από μύκητες και όχι από βακτηρίδια. Αεριογόνος γάγγραινα μπορεί να επιπλέξει την καρδιά, εξ ίσου με τα περισσότερα άλλα όργανα και ιστούς του σώματος.

Καρδιακή λιπομάτωση ή καρδιά μετά κορτιζονοθεραπεία

Ασθενείς με διαφόρους τύπους καρκίνων, ιδίως αυτοί με λευχαιμία και λέμφωμα καθώς και αυτοί που αναπτύσσουν καρκίνο μετά από μεταμόσχευση ενός ή περισσοτέρων οργάνων συνήθως λαμβάνουν κορτιζονοθεραπεία για μεγάλες περιόδους. Οι συνέπειες της κορτιζονοθεραπείας είναι εκσεσημασμένη εναπόθεση λίπους στην καρδιά. Αυτές οι καρδιές μπορεί να καταστούν τόσο λιπώδης, που μπορούν να επιπλέουν στο νερό και αυτή η εκσεσημασμένη εναπόθεση λιπώδους ιστού μπορεί να προσομοιάζει με περικαρδιακό υγρό.

Καρδιακή αιμοσιδήρωση

Φυσιολογικά το ανθρώπινο σώμα περιέχει περίπου 4 γραμμάρια σιδήρου. Αν οολικός σίδηρος του σώματος αυξηθεί σε πάνω από 25 γραμμάρια περίπου, εναποθέσεις σιδήρου τότε παρατηρούνται, συνήθως, μεταξύ των μυοκαρδιακών κυττάρων. Ασθενείς που λαμβάνουν 100 μονάδες αίματος χωρίς συνδυαζόμενη αιμορραγική διάθεση μπορεί να συγκεντρώσουν περίπου 25 γραμμάρια σιδήρου μέσα στα όργανα και τους ιστούς σώματος. Σε μερικούς αρρώστους με καρκίνο, ιδίως λευχαιμία, μπορεί να υφίστανται αυτή την κατάσταση με αποτέλεσμα την καρδιακή αιμοσιδήρωση. Αυτοί οι άρρωστοι μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί ή μπορεί να αναπτύξουν διατατική μυοκαρδιοπάθεια με καρδιακή ανεπάρκεια. Ταυτόχρονα, εμφανίζουν κοιλιακές αρρυθμίες. Περιοριστική μυοκαρδιοπάθεια μπορεί να είναι το αποτέλεσμα των μυοκαρδιακών εναποθέσεων σιδήρου.

Χημειοθεραπεία με ανθρακικλίνη

Η καρδιακή τοξικότητα των παραγόντων αυτών είναι πολύ γνωστή παρενέργεια και συχνά ειναι ο παράγοντας που μειώνει την δόση της χορήγησης τους. Η κλινική τοξικότητα συνήθως εκδηλώνεται με ανεπάρκεια της αριστεράς κοιλιακής συστολικής λειτουργίας.