Νεοπλασματική περικαρδίτις

Εν αντιθέσει προς τους καρδιακούς όγκους, παρατηρείται συχνότερα εμπλοκή του περικαρδίου στην εξέλιξη των αρρώστων με κακοήθης νεοπλασίες. Νεκροτομικά, το ποσοστό κυμαίνεται από 5 έως 15%. Ο καρκίνος του πνεύμονος και του μαστού, η λευχαιμία, η νόσος του Hodgkin και το non -Hodgkin λέμφωμα συγκεντρώνουν το 80% περίπου των αναφερόμενων περιστατικών κακοήθους περικαρδίτιδος. Άλλες κακοήθεις νόσοι που οδηγούν σε περικαρδιακή εμπλοκή περιλαμβάνουν γαστρεντερικό καρκίνο, καρκίνο ωοθηκών, καρκίνο λαιμού, σάρκωμα, θύμωμα και μελάνωμα. Στα παιδιά οι πλέον συχνοί αιτιολογικοί παράγοντες είναι non-Hodgkin λέμφωμα, νευρβλάστωμα, σάρκωμα καθώς και περικαρδιακά τερατώματα στα νεογνά.

Πρωτοπαθή κακοήθη νεοπλάσματα του περικαρδίου είναι σπάνια και κυρίως οφείλονται σε μεσοθηλίωμα, κακοήθες ινοσάρκωμα, αγγειοσάρκωμα και τερατώματα. Ακόμη ένα σπάνιο πρωτοπαθές νεόπλασμα του περικαρδίου είναι το κατεχολαμινό-εκκρίνων φαιοχρωμοκύτωμα.

Οι περικαρδιακές μεταστάσεις μπορούν να εμπλέκουν την καρδιά με διαφόρους τρόπους όπως: επέκταση και προσκόλλησης στο περικάρδιο μιας κακοήθους μάζας του μεσοθωρακίου, εναποθέσεις λεμφαδένων όγκου από αιματογενή ή λεμφική διασπορά, διάχυτη πάχυνση και διήθηση από όγκο και τοπική διήθηση του περικαρδίου. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το επικάρδιο και το μυοκάρδιο δεν προσβάλλονται. Η νεοπλασματική περικαρδίτιδα μπορεί να προκαλεί ποικίλα σύνδρομα καρδιακής συμπίεσης. Νεοπλασματική προβολή του περικαρδίου μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα οροαιματηρή ή αιματηρή συλλογή υγρού, η οποία μπορεί να εξελιχθεί ταχύτατα, οδηγώντας σε υποξύ ή οξύ επιπωματισμό.

Περικαρδιακή εμπλοκή από όγκους όπως, σάρκωμα, μεσοθηλίωμα και μελάνωμα, μπορεί επίσης να διαβρώσει την καρδιακή κοιλότητα ή τα ενδοπερικαρδιακά αγγεία, προκαλώντας οξεία περικαρδιακή διάταση και απότομο θανατηφόρο καρδιακό επιπωματισμό. Καρδιακή συμπίεση μπορεί ακόμη να συμβεί, ως συνέχεια ανάπτυξης ταυτόχρονης πάχυνσης του περικαρδίου και περικαρδιακής διήθησης.