Οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου: Αίτια

Ο κύριος μηχανισμός της γενέσεως του εμφράγματος του μυοκαρδίου είναι η αιφνίδια παραγωγή θρόμβου από αιμοπετάλια που αποφράσσει μια αρτηρία η οποία ως τη στιγμή εκείνη λειτουργούσε κανονικά ή σχεδόν.

Οι θρόμβοι παράγονται στην κοίτη αθηρωματικών πλακών που σχηματίζονται στο τοίχωμα των αρτηριών και έχουν στο κέντρο τους σημαντική ποσότητα λίπους. Διάφοροι μηχανισμοί κυτταρικοί και χημικοί ανταγωνίζονται αλλήλους: άλλοι για να απομακρύνουν το λίπος έτσι που να σκληρύνουν οι πλάκες και να μην είναι εύθραυστες και άλλοι παρεμποδίζουν τους μηχανισμούς αυτούς ώστε πολλές πλάκες να έχουν τη μορφή αποστημάτων που είναι έτοιμα να σπάσουν και να προσφέρουν επιφάνεια πρόσφορη για την παραγωγή θρόμβων.

Αυτός είναι και ο λόγος που συνήθως οδηγεί στο παράδοξο, του να είναι υπόλογες εμφραγμάτων αρτηρίες όχι πολύ στενωμένες.

Η περιοχή που τροφοδοτούν είναι ανέτοιμη, δεν διαθέτει παράπλευρα αγγεία και στραγγαλίζεται από την απουσία αίματος. Περίπου 20 λεπτά κατάργησης της κυκλοφορίας οδηγεί σε νέκρωση (έμφραγμα) σε όλο το πάχος του τοιχώματος της κοιλίας (διατοιχωματικό).

Λιγότερο εκτεταμένα εμφράγματα (χωρίς κύματα Q) οφείλονται σε μερική απόφραξη της αρτηρίας ή και σε διάλυση του θρόμβου, αυτόματη ή ιατρογενή.

Αν η νέκρωση του μυοκαρδίου αφορά λιγότερο από το 20% της συνολικής μάζας του, το υπόλοιπο μυοκάρδιο είναι επαρκές για τη συντήρηση της καρδιακής λειτουργίας, άλλως επακολουθεί καρδιακή ανεπάρκεια ή ακόμη χειρότερα καρδιογενές shock με μη ανεκτή μείωση της κυκλοφορίας.

Άλλοτε το τοίχωμα λεπταίνει πολύ, χάνει τις ιδιότητές του και σε κάθε καρδιακή συστολή διατείνεται παράδοξα αντί να συστέλλεται.

Οι κλινικές εκδηλώσεις του εμφράγματος έχουν συχνά (50%) ως αφετηρία ισχυρή προσπάθεια, πυρετό, συγκίνηση, πτώση της πιέσεως και τις πρωινές ώρες.